akinci23
Gümüş 5 Üye
- Katılım
- 26 Kas 2008
- Mesajlar
- 135
Hepimiz kapluşlarımızla ilgilenmeyi çok seviyoruz şüphesiz. Sevmeseydik bu siteye hergün girip çeşitli paylaşımlarda bulunmazdık. En iyisi gelin onlar hakkında ne hissettiğimizi de paylaşalım, tartışlacak bir şey de olursa medenice, birbirimize hakaret etmeden tartışalım. Gerçi burada böyle şeyler olmaz ama başka forumlarda oluyor. neyse önce kendimden başliyayım.
Her akşam eve geldiğimde onlarla en az yarım saat ilgilenirim. Severim, yem atarım ve dinlenmiş olurum. İlk başta onların bana ihtiyacı varmış gibi geliyodu ama sonra benim de onlara ihtiyacım olduğunu anladım. Sinirli, gergin olduğum bir anda içimde çok sevecen duygular oluşturuyolar. Aslında ben küçükken komşumuzun bir kuşu vardı ve ben de aileme bir tane alalım diye çok baskı yaptım hatta ağladığım bile olmuştur. Ama bakamayacağımız için almadılar. Bunun da nedenini tabi daha sonra anladım. Annemin bir kedisi varmış ve öldüğünde çok üzülmüş, ölürse çok üzülürüz diye almak istememişler. Şimdi iyi ki o zaman almamışlar diyorum. Çünkü onların kıymetini daha iyi anlıyorum. Beni gördüklerinde akvaryumlarının kenarında çırpınan sevimli yaratıklar... Beni koşulsuz seven, insanlardan daha fazla bana bağlı olan ve asla yamuk yapmayan yaratıklar... Aslında bazı psikolojik sorunlar yaşıyorum. Belki de bu yüzden onlara daha fazla bağlanmış da olabilirim. Ama ne olursa olsun beni rahatlatıyolar. İşte bu yüzden sizin de kapluşlarınıza karşı ne hissettiğinizi öğrenmek istiyorum.
Her akşam eve geldiğimde onlarla en az yarım saat ilgilenirim. Severim, yem atarım ve dinlenmiş olurum. İlk başta onların bana ihtiyacı varmış gibi geliyodu ama sonra benim de onlara ihtiyacım olduğunu anladım. Sinirli, gergin olduğum bir anda içimde çok sevecen duygular oluşturuyolar. Aslında ben küçükken komşumuzun bir kuşu vardı ve ben de aileme bir tane alalım diye çok baskı yaptım hatta ağladığım bile olmuştur. Ama bakamayacağımız için almadılar. Bunun da nedenini tabi daha sonra anladım. Annemin bir kedisi varmış ve öldüğünde çok üzülmüş, ölürse çok üzülürüz diye almak istememişler. Şimdi iyi ki o zaman almamışlar diyorum. Çünkü onların kıymetini daha iyi anlıyorum. Beni gördüklerinde akvaryumlarının kenarında çırpınan sevimli yaratıklar... Beni koşulsuz seven, insanlardan daha fazla bana bağlı olan ve asla yamuk yapmayan yaratıklar... Aslında bazı psikolojik sorunlar yaşıyorum. Belki de bu yüzden onlara daha fazla bağlanmış da olabilirim. Ama ne olursa olsun beni rahatlatıyolar. İşte bu yüzden sizin de kapluşlarınıza karşı ne hissettiğinizi öğrenmek istiyorum.